لزوم تداوم ارتباط معتکفین با مسجد آغاز اعزام دانشجویان به سفر عمره از ۲۵ آبان‌ماه | اعزام بدون قرعه‌کشی زوج‌های دانشجو در خراسان رضوی تأکید قرائتی بر اجرای سند بنیادین آموزش و پرورش بیش از ۳۰ درصد جمعیت جهان تا سال ۲۰۶۰ مسلمان خواهند شد برکت دعای امام؛ داستان حماد بن عیسی قفل غفلت را بشکنیم | در هیاهوی زندگی، از یاد امام زمانمان غافل نشویم شهادت پاسدار تیپ ۱۲ قائم (عج) سمنان حین ماموریت رزمی + عکس (۱۶ مهر ۱۴۰۴) تجربه زیارت اختصاصی کودکان در حرم مطهر رضوی برای نخستین‌بار انتخاب ۱۰ هزار مسجد شاخص در طرح «محراب» تقدیر مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه از نیروهای خدوم انتظامی فرنی‌پزان در شربت‌خانه حضرتی | نگاهی مستند و متفاوت به یکی از نهادهای فراموش‌شده پذیرایی در حرم‌مطهر تدوین خاطرات شهدای دانش‌آموز جنگ تحمیلی ۱۲ روزه بانگ خوش، مروج اخلاق جنگ با استکبار را ادامه می‌دهیم به سویت پر کشیدم با دلی از قبل‌ شیدا‌تر نسبتِ فرهنگی و تمدنی ما و امام رضا(ع) حکم شرعی خرید اضافی وسایل زندگی چیست؟ «اوس حبیب» جنس نور و نظم را می‌شناخت | یادی از مرمتگر گنبد و آینه‌کاری‌های حرم مطهر رضوی سفری برای دل دیدار رئیس بنیاد شهید با خانواده شهید فراجا
سرخط خبرها

باب الجواد (ع)، دروازه جواب

  • کد خبر: ۱۷۰۱۰۷
  • ۲۹ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۴:۱۳
باب الجواد (ع)، دروازه جواب
جامعه‌ای که امامی، چون جواد (ع) دارد، حق ندارد در بیماری کین حقد و حسد دست وپا بزند. حق ندارد خیابان‌هایی داشته باشد که از عربده تندخویان آکنده باشد.

امام جواد (ع) نماد بخشندگی است، نماد کرامت تمام ساحتی است. کسانی می‌توانند خود را با حضرت ایشان تعریف کنند و در شمار پیروان ایشان بدانند که در زندگی به بخشندگی نام بردار شوند. «یوم ندعو کل اناس بامامهم فمن اوتی کتابه بیمینه فاولئک یقرءون کتابهم ولا یظلمون فتیل؛ روزی که ما هر گروهی از مردم را با پیشوایشان (به پیشگاه حقیقت) می‌خوانیم، پس هرکس نامه عملش را به دست راست دهند، آن‌ها نامه خود را قرائت کنند و کمترین ستمی به آن‌ها نخواهد شد.»

بر این حقیقت تأکید دارد که در قیامت کسانی با امام خویش وارد محشر خواهند شد که در زندگی، پا جای پای آنان گذاشته باشند. یعنی ما زمانی می‌توانیم امام جواد (ع) را باب الجواب دعا‌های خود بدانیم که در زندگی به او اقتدا کرده باشیم. بنابراین، باید بخشندگی را، کرامت را، دادودهش را تمرین کنیم.

جامعه‌ای که امامی، چون جواد (ع) دارد، حق ندارد در بیماری کین حقد و حسد دست وپا بزند. حق ندارد خیابان‌هایی داشته باشد که از عربده تندخویان آکنده باشد. حق ندارد... باید بر خود بلرزیم از افزایش آمار درگیری ها، از این نزاع‌های خیابانی که حالت تنازع بقا می‌گیرد. ما انسانیم، اهل معرفتیم، ما را امامی است به نام جوادالائمه (ع) که بخشندگی را در ترازی عالی معنایی مجسم و سرمشقی موفق است.

ما بی الگو نیستیم که یک روز به درد بخوریم و دیگر روز پشت دیوار بمانیم. باید به سنت حسنه جوادالائمه (ع) رفتار کنیم. او اهل سخاوت بود. برخی‌ها دست گشاده اش را تاب نمی‌آوردند و از در دیگر می‌خواستند عبورش دهند، اما امام رضا (ع) به این مهم تأکید فرمودند که: «به من خبر رسیده است که غلامان و خادمان بیت هرگاه سوار بر مرکب می‌شوی تا از خانه بیرون بروی، تو را از در کوچک خانه بیرون می‌برند. این عمل ریشه در بخل آنان دارد تا از جانب تو به احدی خیر نرسد.

از تو می‌خواهم به حقی که به عنوان پدر و امام بر تو دارم، رفت وآمدت به جز از در بزرگ خانه نباشد، وقتی سوار مرکب می‌شوی، درهم و دینار همراهت باشد، احدی به تو عرض حاجت نکند به جز اینکه به او عطا کنی.» انگار می‌فرماید دریا را به کوچه‌ای ببر که دست‌های خشکیده فراوان و نگاه‌های منتظر پرشمار است. این فقط نامه امام رضا (ع) به امام جواد (ع) نیست، بلکه سرمشق امروز همه ما نیز هست.

دارندگی زمانی برازندگی می‌آورد که به دادودهش عادت کند، وگرنه دست‌های بسته و رو‌های بسته و دل‌های بسته اگر همه دنیا را هم داشته باشند، باز فقیرند و حتی حقیر. چون حقیر کسی نیست که به فقر دستش خالی است، بلکه دنیاداری است که توان بازکردن دست خود را نداشته باشد. او هم فقیر است و هم حقیر. شأن این دنیایی اش هم نگهبانی اموالی است که به ماترک تبدیل خواهد شد و برای وارثان خواهد ماند. در آخرت هم جایگاهش را خدا به عدالت تعیین خواهد کرد که به «فی اموالهم حق معلوم لسائل و المحروم» توجه نکرده است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->